Secret Service

Secret Service – miesięcznik, wydawany w latach 1993-2001, jeden z najpopularniejszych i najdłużej funkcjonujących na polskim rynku. Pierwszy numer, który pojawił się 16 marca 1993 roku, został stworzony przez byłych redaktorów Top Secret – Marcina [Martineza] Przasnyskiego i Waldemara [Pegaza Assa] Nowaka, którzy rok wcześniej opuścili rodzimą redakcję. Przygotowania do startu Secret Service trwały kilka miesięcy. W efekcie powstało pismo o bardzo profesjonalnej jak na swoje czasy szacie graficznej, kolorowe, z dużą ilością zdjęć. Znakiem rozpoznawczym Secret Service stała się czerwona okładka z żółtym tytułem i biało-niebieskim zygzakiem, której wygląd od pierwszego do ostatniego numeru nie uległ zmianie (poza jubileuszowym numerem 50 z 10/1997, który miał czarną okładkę). W pierwszym numerze znalazło się miejsce na opisy 26 gier, rubryki Rzut Okiem, Tips&Tricks, Top Ten oraz Przecieki. Opisywano gry zarówno na platformy 8-, jak i 16-bitowe.

Pismo szybko odniosło sukces i zapewniło sobie rzeszę wiernych fanów. W kolejnych latach Secret Service zwiększył nakład i objętość oraz poszerzył skład redakcji. Redaktorzy czasopisma jako pierwsi w Polsce zaczęli jeździć na targi branżowe ECTS (Londyn) i E3 (Los Angeles). W magazynie pojawiły się nowe działy o grach, tematy okołogrowe, a także rubryki nie związane z branżą elektronicznej rozrywki (Z Archiwum X, Star Wars, Manga Room). Secret Service był pierwszym periodykiem w naszym kraju, który zaczął wypuszczać edycje z dyskietkami (SS 19 z 12/1994) i CD (SS 30, 36-64 z 6/1996-1/1999 oraz SS 86-91 z 1/2001-6/2001). Poza dużą grupą wiernych czytelników, pismo posiadało sporą grupę antyfanów. Secret Service posądzano o recenzowanie gier na podstawie dem, propagowanie piractwa (opisywanie tytułów niedostępnych drogą oficjalną w Polsce) i arogancję w stosunku do konkurencji. Wizerunkowi pisma z pewnością nie pomagały zarozumiałe przechwałki o druku na ekologicznym papierze czy umieszczanie na okładce napisów typu „Biggest Selling Computer Games Magazine in Europe” (od SS 40 z 11/1996) czy „Biggest Selling Computer Games Magazine in Poland” (od SS 55 z 3/1998).

Pierwszą oznaką kryzysu, a na pewno poważnych zmian, jakie miały dotknąć Secret Service, były odejścia grupy redaktorów (z Jackiem [Userem Jamą] Marczewskim i Piotrem [Miczem] Mańkowskim na czele) do powstającego czasopisma Reset oraz zespołu Marcina [Gulasha] Góreckiego, odpowiedzialnego za Kombat Korner i kącik konsolowy, a także redagującego satelicki magazyn NEO. Gulash pociągnął za sobą część redakcji i założył swoje własne konsolowe pismo – NEO Plus. Kolejny cios nadszedł latem 1998 roku, kiedy to redakcję po konflikcie z Pegaz Assem opuścił Marcin Przasnyski. Nowym redaktorem naczelnym została Aleksandra [Krupik] Cwalina, dotychczasowa zastępczyni Martineza. Jej rządy trwały jednak ledwie przez dwa numery, po czym została zastąpiona przez Emila [Emilusa] Leszczyńskiego. Zmiany dotknęły również tytułu czasopisma, o prawo do którego toczył się spór prawny. W efekcie od numeru 68 (z 4/1999) nastąpiła zmiana tytułu na New S Service. Dużym kunsztem wykazała się osoba odpowiedzialna za skład, wkomponowując nową nazwę w okładkę tak idealnie, że nabywcy mieli kłopot z dostrzeżeniem różnicy.

Kłopoty z tytułem to nie jedyne problemy pisma prowadzonego przez Waldemara Nowaka. Kolejnym elementem konfliktu z Marcinem Przasnyskim było Kompendium Wiedzy. Kompendia to książki o tematyce gier, wydawane przez zespół Martineza jeszcze w czasach, kiedy pracował w Secret Service. Po jego odejściu redakcja już bez niego rozpoczęła prace nad kolejną, czwartą częścią publikacji. Reklamy mającego pojawić się lada moment Kompendium 4 pojawiły się na łamach kilku numerów Secret Service. Pegaz Ass nie zdawał sobie jednak sprawy, że również Martinez, przy pomocy grupy przyjaciół (m.in. Krupika, C(w)alineczki, Gulasha i Banana) przygotowuje swoją własną wersję Kompendium i zamierza je wydać przed Pegazową książką. Kiedy Kompendium K4 Martinez i Przyjaciele pojawiło się na rynku, wielu fanów Secret Service kupiło ją sądząc, że ma do czynienia z pozycją reklamowaną wcześniej na łamach pisma. Sprawa się wkrótce wyjaśniła, jednak walka o względy fanów i podbieranie klienteli pogłębiło jeszcze niesnaski pomiędzy dwoma założycielami Secret Service. Z czasopismem pożegnali się również ci redaktorzy, którzy pomagali Martinezowi w tworzeniu jego wersji kompendium.

Wydawało się, że w 2001 roku czasopismo wyszło w końcu na prostą. Od numeru 86 powrócono do pierwotnego tytułu Secret Service, zaczęto również wydawać wersję magazynu z cd coverem. Pismo jednak nie dość szybko reagowało na zmiany zachodzące w branży (wzrost znaczenia Internetu, rola pełnych wersji gier na CD). Oznaką kłopotów finansowych była, począwszy od SS 92, ponowna rezygnacja z płytek CD. Koniec nastąpił w grudniu 2001. Tuż przed wydaniem 96 numeru na stronie Secret Service ukazał się wpis: W związku z ciężką sytuacją na polskim rynku prasowym oraz pogarszającą się kondycją pisma, kolejne wydania Secret Service zostają wstrzymane na czas nieokreślony. Tym samym chcielibyśmy podziękować wszystkim naszym Wiernym Czytelnikom za wiele dni, miesięcy, lat spędzonych razem z nami. Niech SECRET SERVICE zawsze będzie z Wami! – Redakcja Secret Service”. Informacja ta została szybko skasowana i zdementowana przez Waldemara Nowaka. Miał to być efekt ataku piratów na serwer strony. Jednak nowy, grudniowy numer Secret Service już się nie ukazał. Do dziś krążą plotki o istnieniu pewnej liczby wydrukowanych egzemplarzy SS 96, które jednak jak dotąd nie pojawiły się ani w oficjalnym, ani nieoficjalnym obiegu.

Po zamknięciu Secret Service część miłośników postanowiła podtrzymać pamięć o piśmie w Internecie. Pojawiły się fanowskie artykuły, gazetki, dedykowane strony. Najbardziej popularnym, starającym się utrzymać podobną formułę periodykiem był e-zin SS-NG, którego pierwszy numer pojawił się w lipcu 2002. W sumie ukazało się 35 numerów. Zin zakończył działalność w październiku 2005 roku.

W pierwszej połowie 2014 roku powstała inicjatywa wskrzeszenia Secret Service. Autorami pomysłu byli: Robert [Łapusz] Łapiński (organizator retro imprezy Pixel Heaven), Waldemar [Pegaz Ass] Nowak oraz Piotr [Micz] Mańkowski. 15 lipca na łamach serwisu polakpotrafi.pl wystartowała akcja zbierania funduszy na restart czasopisma. W ciągu 1,5 miesiąca 3688 wspierających wpłaciło 284 110 zł, dzięki czemu przekroczono ponad 3-krotnie zakładany próg (93 000 zł). W efekcie wskrzeszony Secret Service, opatrzony numerem 97 pojawił się 29 września 2014 r. w kioskach (jako dwumiesięcznik). Na czele pisma stanął Micz, a lista autorów objęła znane postaci świata prasy o grach, w tym dawną konkurencję, m.in. Marcina [Borka] Borkowskiego, Piotra [Naczelnika] Pieńkowskiego, Dariusz [Sir Haszaka] Michalskiego i Jacka [Dr Destroyera] Grabowskiego. Niestety, w wyniku nieporozumień pomiędzy Waldemarem Nowakiem a wydawcą ukazały się tylko dwa numery nowego Secret Service.