Rafał Szychowski, [Szycha]

Wywiad z Rafałem Szychowskim, przeprowadzony przez Zapach Papieru w sierpniu 2024 roku:

– Dlaczego „Szycha”?

Od nazwiska. Jakoś naturalnie mnie tak wszyscy od czasów licealnych nazywają, i tak zostało.

– Jak pojawiłeś się w Grach Komputerowych?

To był przypadek. Mój dobry kolega Maciek [Wosiek] Wośko spytał mnie pewnego razu czy wiem jak dojechać do redakcji Gier Komputerowych, bo umówił się na spotkanie w sprawie ewentualnej współpracy. Akurat kilka lat wcześniej mieszkałem w Aninie, który był rzut beretem od ul. Marsa na której to mieściła się redakcja CGS Computer Studio. Postanowiłem mu towarzyszyć w podróży autobusem z Sadyby przez Trasę Łazienkowską (wtedy jeszcze nie było Trasy Siekierkowskiej) i tak trafiliśmy do redakcji. Podczas rozmowy Wośka z Markiem Suchockim, ten ostatni zwrócił się do mnie na końcu pytając czy ja też chcę napisać jakieś próbne teksty do oceny, które mogą skutkować podjęciem ewentualnej współpracy. I tak to się zaczęło.

– Czym się zajmowałeś?

Zaczęliśmy z Wośkiem wspólnie prowadzić kącik multiplayerowy, który cieszył się sporą popularnością. Kiedy po pół roku Maciek zrezygnował z pisania, Marek zaproponował mi rozszerzenie działalności na niusy, recenzje i inne rzeczy. Oficjalnie zadebiutowałem w składzie redakcji Gier Komputerowych w październiku 1997 relacją z targów ECTS’97, na które pojechałem z Markiem Suchockim, Darkiem Kazikiem i Jackiem Mackiewiczem.

– Grywaliście w redakcji czy w domach?

I tu i tu. W redakcji grywaliśmy szczególnie na devkicie PSX-a, bo dostawaliśmy gry do recenzji od Sony Poland często w formie wypalonego krążka. Gry komputerowe ogrywaliśmy raczej w domach, bo mieliśmy wtedy lepsze pecety niż redakcyjne sprzęty służące głównie do pisania, surfowania po necie i składu.

– Sami zdobywaliście gry do recenzji, czy dostawaliście je z redakcji? Grałeś na oryginałach czy piratach?

Pamiętaj, że wydawnictwo CGS Computer Studio miało licencję od brytyjskiego Future Publishing na wydawanie polskich edycji magazynów takich jak PC Gamer Po Polsku, Oficjalny Polski PlayStation Magazyn i kilka innych. To były wtedy doskonale znane marki wśród PR-owców i marketingowców na całym świecie, więc otwierało nam wiele drzwi. I dzięki temu często do redakcji przychodziły paczki z wypalonymi płytami zawierającym wersje recenzenckie gier lub bety. Pamiętam do dzisiaj jak pewnego grudniowego dnia 1997 roku kurier Fedex podrzucił kopertę z UK, a w niej była płytka z recenzencką kopią Quake’a 2. Na pewno przychodziło sporo gier zarówno od wydawców zagranicznych jak i polskich, a czy przewijały się piraty? Trudno czasami odróżnić, czy dana gra jest skopiowana lub nabyta na giełdzie, czy przesłana przez wydawcę lub agencję PR producenta.

– Czy dostawaliście wierszówki za teksty, czy wystarczał Wam prestiż bycia „panem redaktorem”?

Oczywiście że wierszówki były płatne. Wtedy dla mnie, nastoletniego chłopaka – no dobrze – młodego 17-18 letniego mężczyzny – możliwość grania w gry za darmo (często przed premierą) i jeszcze dostawanie pieniędzy za recenzje owych gier w piśmie było spełnieniem marzeń.

– Spytam niedyskretnie: dużo płacili?

Wierszówki były mniejsze niż w Secret Service, co zweryfikowałem po latach. Ale, co ważne, zawsze wypłacane przez Marka po ukazaniu się w kioskach danego numeru – w moim przypadku Gier Komputerowych i PC Gamera Po Polsku.

– Dlaczego odszedłeś z wydawnictwa?

W zasadzie nie tyle odszedłem, co przestałem pisać. Dużo tworzyłem w okresie 1997-1999 jako jeden z głównych członków ekipy redaktorów, ale przypadało to na ostatnie lata liceum. Rok 1999 to był czas przygotowywań do matury i egzaminów na studia, przez co miałem mniej czasu na granie, pisanie i inne aktywności. Jakoś tak się stało, że po zdaniu matury i dostaniu się na UW, w zasadzie odstawiłem na 2-3 lata prawie zupełnie granie. Może to było jakieś zmęczenie… Jakby nie było, moje hobby trwa od wczesnych lat dziecięcych, kiedy to w okolicach 1988 roku dostałem od dziadka Atari 65 XE i od tamtej pory stale grałem.

– Jak długo trwał detox?

Do grania wróciłem w 2001 roku kupując Xboxa OG i Halo. Od tamtej pory gram nadal, choć tylko na konsolach.

– Co dziś porabiasz?

Obecnie prowadzę serwis https://www.starygracz.pl, podcast Stary Gracz i sociale, gdzie się dzielę swoją pasją, więc serdecznie zapraszam wszystkich chętnych do posłuchania, pooglądania i czytania moich wypocin 🙂

Zapach Papieru, 27 sierpień 2024

PYTANIE BONUSOWE

– Co sądzisz o Zapachu Papieru? Odpowiedź może być krytyczna, byleby szczera 😉

Cieszę się że istnieje miejsce które kultywuje pamięć o starych, kultowych czasopismach o grach komputerowych. Dla mnie to zawsze miejsce pełne nostalgii i wspomnień, ale przede wszystkim też skarbnica wiedzy o redaktorach i dziennikarzach, wydawnictwach i tytułach. Jeżeli szukam danej osoby, albo robię research na temat rzeczy związanych ze starymi magazynami to jest to pierwsze miejsce, do którego zaglądam w poszukiwaniu informacji. Generalnie good job i oby tak dalej!

źródła zdjęć:
archiwalne numery pism CGS
https://www.facebook.com/rafal.szychowski
https://www.youtube.com/@starygraczpodcast