Na tegorocznym Pixel Heaven nabyłem 25 numer magazynu Komoda & Amiga plus (K&A plus), dedykowanego komputerom Commodore. Miałem świadomość istnienia tego pisma, lecz wcześniej go nie kupowałem, bo nie jest dostępne w wolnej sprzedaży, jedynie online lub na takich targach jak PH. Minęło kilka tygodni, K&A plus trochę poleżał i nabrał mocy urzędowej i dopiero teraz po niego sięgnąłem, korzystając z długiego weekendu. Pierwsze wrażenie robi bardzo dobre: gruby, 82-stronicowy, wydrukowany na świetnym papierze. Kredy jest tyle, że pionowo postawiona kartka stoi. Cena 35 zł jest również do przyjęcia. Otworzyłem więc i… przeczytałem od deski do deski.
To co odróżnia K&A plus od wydawnictw pokroju Retro czy Amiga Extreme, to całkiem odmienny klimat. Tam rządzą nostalgia i wspomnienia, tu przeważają nowości. A tych, zarówno software’owych jak i hardware’owych, jest bardzo dużo. Najwięcej jest opisów gier, i to nie tylko na C64 czy Amigę, ale także takie platformy jak Plus/4, VIC-20 czy PET! Generalnie 8 bitów rządzi. Niesamowite, człowiek czuje się trochę jak w kapsule czasu. To środowisko naprawdę żyje, biznes się kręci, a obecna moda na retro dodaje mu skrzydeł. Widać to choćby po liczbie produkcji, które ukazują się na fizycznych nośnikach i cały czas mają swoich amatorów (sam kupiłem ostatnio Tony’ego: Montezuma’s Gold).
A właśnie, wspomniałem o opisach. Nie recenzjach, ale staroszkolnych opisach w stylu tych z początków Top Secret czy Secret Service. Nie tylko wspominających o fabule, oprawie audio-wideo i ogólnych zasadach zabawy, ale także wgłębiających się w mechaniki, sterowanie, poziomy, bronie itd. Niektóre teksty są, powiedziałbym, mocno „fanowskie”, surowe (część tłumaczona jest z angielskiego), bez użycia wysublimowanego języka, najważniejsze jednak że dotykają meritum i są zrozumiałe 🙂
Na łamach K&A plus znalazło się miejsce na felietony (również wspominkowe), opisy sprzętu i „poważnego” oprogramowania, wywiady z branżowymi twórcami czy kursy programowania. Nawet miłośnicy planszówek i innych platform znajdą tu coś dla siebie (opisy gier na Spectrum i Amstrada, artykuły o Macintoshu i Atari 2600+), choć dalibóg nie wiem, czy prawdziwy fan komozłoma zdzierży choćby wzmiankę o nienawistnej atarynce (zaraz, jak to było: „Atarowca wal z gumowca!„) 😉
I w sumie tyle. Fajny, luźny styl pisania, spora czcionka i duża swoboda w składzie (nieprzeładowanie contentem) sprawiły, że tak, jak wspomniałem, połknąłem całość w jeden weekend. I już wiem że kupię kolejny numer i być może sięgnę po archiwalia, bo mi się ten K&A plus naprawdę podoba.
Kartka z kalendarza: Komoda & Amiga plus ukazuje się od kwietnia 2015 roku, ostatnio w cyklu półrocznym. Do dnia dzisiejszego wydano 25 numerów. Nazwa, szata graficzna i założenia (podział na rodzinę 8-bitową i Amigę) bazują na kultowym magazynie Commodore & Amiga (C&A), który był wydawany w latach 90. Pierwszym redaktorem naczelnym był Tomasz [Tomxx] Ankudowicz (teraz jest prowadzącym), obecnym (i zarazem wydawcą) – Arkadiusz [Komek] Kosiarski. Wydawane są wersje cyfrowa i papierowa, obie w językach polskim i angielskim.
źródła zdjęć:
K&A plus nr 25
https://zapach-papieru.pl
Mam chyba wszystkie numery, czasopismo bardzo fajne a najlepsze że w większości opisuje nowości a nie xxx raz superfroga czy inną klasykę, oczywiście klasyki są opisywane, ale to głównie gry dotyczące tematu numeru pisma. Polecam