Tak się złożyło, że zdobyłem jakiś czas temu pięć płytek z okładek pism growych, każda z innego. Okres dodawania coverów w formie CD/DVD mamy już za sobą, patrząc więc na srebrzyste krążki staram się przypomnieć, jak to drzewiej bywało.
Chronologicznie najstarszy kompakt jaki oglądam to demo-dysk z Top Secret nr 10/2002. Był to pierwszy z reaktywowanych w 2002 roku TS-ów. Wszystkie z nowej edycji zawierały CD-eki z demami i pełnymi wersjami gier. Trzeba przyznać, że zarówno gry (Thief: The Dark Project, Earth 2150: Lost Souls, Messiah i in.), jak i książeczki oraz same box-y wyglądały świetnie i liczyłem na zgromadzenie pokaźnej biblioteki. Niestety, rynek (również ten patentowy 😉 ) ma swoje prawa i Top Secret po zaledwie czterech numerach żywot zakończył.
Drugą oglądaną płytką jest również demo-dysk, tym razem z Action Plus nr 4/2003. Pierwsze Action Plus-y z lat 1998-2000 to zwykłe zeszyciki z solucjami do gier recenzowanych w CD-Action, za które trzeba było ekstra zapłacić. Nie każdemu się to podobało, ale było jak było. Od połowy 2001 roku pismo zmieniło profil i zaczęło (a raczej chciało) funkcjonować niezależnie od CDA. Wyznacznikiem zmian miały być m.in. płyty z pełnymi wersjami. Niestety, gry dołączane do magazynu nie umywały się do tych z pisma-matki i widać było wyraźnie, że Action Plus to odprysk, ubogi krewny CDA. Ale i tak pociągnął jeszcze dwa lata.
Kolejny krążek to pełniak Majesty Gold Edition z CD-Action nr 12/2003. Reprezentuje okres, w którym Bauer zaczął sępić na box-y i w efekcie gry pakowano do tekturowych kopert. Nie wyglądało to efektownie, ale mało kto na to patrzył. Liczyły się pełne wersje, a te w CDA zawsze były najlepsze. Do dziś krąży anegdota, jakoby papierowy magazyn był tylko dodatkiem do gier 🙂
Robimy niewielki skok w czasie i oto mamy płytkę z Clicka! nr 6/2005, a na niej trzy pełniaki z Piratami Nowego Świata na czele. Połowa 2005 roku to okres, w którym Click! przeżył małe trzęsienie ziemi (zwolnienie całego zespołu z Froggerem na czele, przeniesienie redakcji do Warszawy), ale ostatecznie tytuł się ostał. Pamiętam że magazyn zamieszczał sporo pełnych wersji, lecz albo były to dość leciwe przeboje, albo mało znane produkcje. Dlatego nie dziwota, że sprzedaż leciała w dół i w 2009 roku Bauer powiedział: dość!
Ostatnią omawianą płytką jest DVD z pełną wersją Trapped Dead z pisma Play Plus nr 1/2012. Play to zasłużony tytuł, jeden z liderów lat 2000, który utrzymywał się na rynku 12 lat. Jak dla mnie drugi (po CDA) magazyn w historii z najlepszymi pełniakmi. Wspomniany krążek z nr 1/2012 jest jednym z ostatnich, bowiem parę tygodni później bossowie Axel Springer zerknęli w tabelki i przy nazwie Play postawili krzyżyk.
Wspomnienia czas zakończyć, krążki zarchiwizować i do pudeł pochować. Zanim to jednak zrobię, przeglądnę ich zawartość, może znajdę ciekawe materiały, zdjęcia czy programiki. Takie stare płytki to skarbnica retro wiedzy.
