Trzy numery PSX Extreme z 2005 roku dodałem do mojej kolekcji. Rok 2005 był dla fanów gier wideo ważny i urodzajny. Ważny, bo jesienią miał premierę Xbox 360 i redaktorzy PSX-a już sobie ostrzyli na niego zęby publikując masę newsów. Na horyzoncie czaił się ponadto PS3. A urodzajny, bo jak to bywa pod koniec życia mijającej generacji, wśród gier pojawiały się prawdziwe perełki, wykorzystujące na maksa możliwości sprzętu. Dlatego z ciekawością przeczytałem entuzjastyczne recenzje takich hitów, jak God of War, Gran Turismo 4 na PS2, Splinter Cell: Chaos Theory, Doom 3, Jade Empire i Forza Motorsport na Xboxa czy Baten Kaitos na GCN. Również dział kieszonkowych konsolek przeżywał rozkwit i było o czym pisać, bo oprócz starych handheldów pokroju GBA czy Nokii N-Gage (reklamowali na maksa, ale i tak zdechła!) pojawili się nowi gracze: Nintendo DS i Sony PSP.
Co do samego PSX Extreme, prezentowane numery pochodzą jeszcze z katowickich czasów. Nie podobają mi się okładki z tego okresu, takie jakieś bure, mało kolorowe, z napaćkanymi małą czcionką nazwami gier. Inna sprawa, że ten layout przetrwał dobrych kilka lat, więc fani zdążyli się przyzwyczaić. Wewnątrz pisemek jak zwykle w bród wszelakiego dobra, od rzeczy fajnych i ciekawych (Ohayo Nippon, Szara strefa, Muzyka gracza, Ex-Ray, Listy z HC Room-em) po cieniznę (Hyde Park, niektóre teksty w Hardkorze). Wróćmy jeszcze na chwilę do recenzji. Są one tak skonstruowane, że oprócz oceny głównego recenzenta prezentowane są opinie innych autorów. O dziwo, wszystkie oceny są w 99% identyczne (różnica pół, maksimum jednego punktu). Taka zgodność trochę śmieszy i wygląda na umówioną, bo nie uwierzę, że wszyscy zgredzi mają identyczny gust 😉
Czas na podsumowanie: bardzo było mi miło cofnąć się 15 lat wstecz i poczytać o tym, czym jarali się ówcześni gracze. To już prawie retro. Przez lata nie kupowałem PSX Extreme, uważałem je za zbyt prymitywne i szczeniackie, ale to był błąd. Teraz nadrabiam zaległości i Wam, o ile traficie na jakieś archiwalia, również polecam.
