Dwa stare numery Bajtka kupiłem na targu. Fajny zakup, mimo nienajlepszego stanu gazetek. Są to numery 10/1991 (68) i 12/1991 (70). W środku wciąż piszą dużo o 8-bitowcach, choć czuć już moc rozpychającego się PC (nazywanego jeszcze wtedy IBM-em). Redakcja mocno promuje Atari Portfolio i SAM-a (testy hardware i software, opisywanie ciekawostek, rozdawanie sprzętu jako nagród w konkursach itd.), za co jej się później oberwie od nabitych w butelkę czytelników, którzy, skuszeni reklamą, zdecydują się na zakup szczególnie SAM-a.
W kwestii gier oba numery też są w jakiś sposób przełomowe. W Bajtku nr 10/1991 istnieje jeszcze legendarna rubryka „Co jest grane”, z obowiązkowo dwoma opisami na jednej stronie i malowaną ręcznie mapką. Pod mapką podpisany jest Pegaz Ass i mocno wierzę, że to on ją namalował, choć ujawnione po latach fakty (czy to w prasie, czy to w necie, np. przez ekipę Loadingu) świadczą delikatnie mówiąc o jego mocnym wzorowaniu się na czasopismach z Zachodu. Wracając do Bajtków, w drugim z omawianych numerów (12/1991) wdrożono nową formułę prezentacji gier. Zamiast map i opisów pojawiły się recenzje tytułów oryginalnych, otrzymanych od legalnego dystrybutora. Droga to była moralnie słuszna, posiadała tylko jeden minus. Opisywano bowiem nie to, co było na topie, ale to, co dostano. Z drugiej strony jak się chciało poczytać o grach to się sięgało po Top Secret, a ci nie mieli skrupułów używania piratów.
Na koniec chciałem jeszcze wspomnieć o Borku, który w tamtych czasach był szefem klanu IBM i bardzo dużo publikował w Bajtku. Łatwo rozpoznać jego luźny, dowcipny styl, który nie zmienił się od 30 lat! Ten dinozaur to taka klamra spinająca dawne czasy Bajtka z obecnymi Pixela i dowód na to, że można przez całe życie robić to, co się lubi. Oby żył 100 lat (zdaje się niewiele mu pozostało)!
