Od 29 stycznia 2019 roku można kupić w salonikach prasy nowy tytuł o grach – Gaming. W kilku miejscach w sieci fachowcy wzięli już w obroty to pisemko nie zostawiając zwykle na nim suchej nitki, jak jednak wolałem wpierw zapoznać się z nim organoleptycznie. I właśnie je kupiłem.
Na początek pragnę uspokoić redakcje pozostałych rodzimych pism growych – to nie jest dla was konkurencja. Czasopismo adresowane jest do dzieci (czego nie ukrywa zresztą wydawca) w wieku 7-12 lat. Mnóstwo kolorów, dziecinny język, zaledwie 50 stron i na dodatek dwumiesięczny cykl wydawniczy – to nie będzie rynkowy killer. Z drugiej strony, po upadku wiele lat temu Cybermychy (w 2008 roku) i Mama, Tata, Komputer i ja (w 2009 roku) nie ma dzisiaj na rynku czasopisma komputerowego o grach dla najmłodszych.
A co się znajduje w środku magazynu? Ano artykuły o grach Minecratft, Fortnite, Mario, Pokemon, LEGO itd. Częściowo są to porady (zdaniem mojej młodszej odmiany, gracza Fortnite’a – słabiutkie), częściowo recenzje opisane paroma słowami na krzyż, do tego dwa wielkie plakaty, konkurs, ankieta i… tyle. Acha, jest jeszcze publicystyka: retro tekst o radzieckim muzeum automatów do gry w Moskwie. I znowu mało tekstu, a dużo obrazków, ale od biedy może być. Całe pisemko można ogarnąć w godzinę, tak że z pół filiżanki niedopitej kawy zostanie. Wydaje mi się, że młodociani chyba więcej dzisiaj od gazet wymagają, ale mogę się mylić, bo…
… bo Gaming to tak naprawdę nic innego, jak polska wersja duńskiego magazynu dla dzieci Robot (pewnie nie każdy z Was wie, że Egmont to wydawca prasy o duńskich korzeniach). Skoro u Skandynawów to coś się przyjęło i funkcjonuje, to czemu nie w Polsce? Ano pożyjemy, zobaczymy.
BTW okładka polskiego premierowego Gaminga jest prawie kubek w kubek identyczna z listopadową okładką Robota.
