Trzymam w rękach trzeci numer Pixela. Okładka grobowa, szara i ponura, za to w środku już bardziej wesoło i kolorowo. W komentarzach na Facebooku wyczytałem, że pismo stale się rozwija i z numeru na numer jest coraz lepsze. Nie zauważyłem tego. Zarówno layout, ilość stron, jak i rubryki wewnątrz są takie same, więc o rozwoju nie ma mowy. Natomiast status quo nie jest grzechem, bo pismo jest naprawdę ciekawe i większość artykułów czyta się „jednym tchem”.