Strona główna » Redaktorzy/autorzy » Waldemar Siwiński

Waldemar Siwiński


Rok urodzenia: 1952
Praca w pismach: Bajtek (1985-1990)
Stanowisko: redaktor, redaktor naczelny (Bajtek)
Inne pseudonimy: b/d

Waldemar Siwiński – autor publicystyki i książek, redaktor czasopism studenckich i młodzieżowych, redaktor naczelny magazynu Bajtek. Publikował na łamach wielu periodyków: Życia i Nowoczesności, Politechnika, ITD (gdzie pełnił funkcję redaktora naczelnego), a także Przeglądu Technicznego, Polityki i Życia Warszawy. W latach 80-tych pracował w Sztandarze Młodych, pełniąc funkcję zastępcy redaktora naczelnego. Wtedy też zaangażował się w inicjatywę Władysława Majewskiego, dotyczącą stworzenia pisma o tematyce komputerowej. Kiedy w 1985 roku powstał Bajtek, początkowo nim współkierował (pismo nie miało etatowej obsady), a od początku 1986 roku, nie przestając pełnić funkcji z-cy redaktora naczelnego „SM”, objął formalnie stanowisko kierownika zespołu.

W jubileuszowym, 135 numerze Bajtka, wydanym przy okazji imprezy Pixel Heaven 2016, Marcin [Borek] Borkowski tak pisał o Waldemarze Siwińskim: „[..] Waldek jest z wykształcenia inżynierem, ale chyba nigdy nie napisał słowa na temat sprzętu czy programowania, zajmował się głównie publicystyką. Od znania się na sprzęcie byli redaktorzy. W czasach, w których go poznałem, wpadał jak burza na kolegium redakcyjne, rzucał serię pomysłów i znikał, nie przejmując się takimi szczegółami jak realizacja. No, czasem wyznaczył odpowiedzialnego za jakiś tekst, ale większość pracy odbywała się bez jego udziału. Gdyby nie pilnujący interesu Grzesiek Onichimowski i Romek Poznański, nie raz skończyłoby się to katastrofą […]”. Waldemar Siwiński opuścił Bajtka w 1990 roku, po upadku wydawcy RSW „Ruch” i przejęciu pisma przez nowo powstałą spółdzielnię „Bajtek”.

Bajtek był jedynym pismem komputerowym, z którym związany był Waldemar Siwiński. Na początku lat 90-tych, po odejściu ze Sztandaru Młodych zainteresował się edukacją. Zaczął tworzyć rankingi szkół średnich i wyższych, które publikował na łamach miesięcznika Perspektywy. W następnym kroku założył wydawnictwo edukacyjne „Perspektywy Press” i Fundację Edukacyjną „Perspektywy”. W latach 2003 – 2006 pełnił funkcję prezesa zarządu Polskiej Agencji Prasowej. W 2005 roku został członkiem zarządu Europejskiego Stowarzyszenia Agencji Informacyjnych (EANA), a obecnie jest także wiceprezydentem międzynarodowej organizacji IREG Observatory on Academic Ranking and Excellence.

W 2018 roku Waldemar Siwiński otrzymał tytuł Honorowego Złotego Inżyniera, przyznawany przez Naczelną Organizację Techniczną absolwentom uczelni technicznych, którzy odnieśli sukces na polach niezwiązanych z inżynierskim wykształceniem.

Waldemar Siwiński absolwentem wydziału elektroniki na Politechnice Warszawskiej.

Okładka książki „Czernobyl. Od katastrofy do procesu”.

Waldemar Siwiński jest autorem kilku książek, z których większość ukazała się w czasach PRL lub tuż po transformacji ustrojowej (Imperium informacji, Rosja, Lech Wałęsa: Przewodniczący NSZZ „Solidarność”). Za publikację Ludzie uparci: spotkania z uczonymi radzieckimi (1987) otrzymał Nagrodę Klubu Publicystów Naukowych SD PRL. Najbardziej znana pozycją w jego dorobku jest Czernobyl. Od katastrofy do procesu (1989), traktującej o awarii elektrowni atomowej w Czarnobylu. Autor osobiście był na terenie „strefy specjalnej”, zbierając relacje uczestników akcji ratunkowej oraz specjalistów w zakresie energetyki jądrowej. Jako jedyny polski dziennikarz obserwował także proces osób odpowiedzialnych za awarię w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej.

Redakcja Bajtka w 1987 roku. Drugi z prawej w dolnym rzędzie: Waldemar Siwiński.
Waldemar Siwiński na terenie elektrowni atomowej w Czarnobylu.
1985
  • Matchbox dla szofera (wywiad z W. M. Turskim /współautor/, Bajtek nr 01 – 9/1985)
  • Na progu trzeciego tysiąclecia (artykuł, Bajtek nr 04 – 12/1985)
  • Pierwsze kroki (artykuł, Bajtek nr 02 – 10/1985)
  • Rozmach i determinacja. Komputery osobiste w ZSRR (artykuł, Bajtek nr 01 – 9/1985)
  • Słowa i fakty (artykuł, Bajtek nr 03 – 11/1985)