Trzy prawie 15-letnie NEO Plusy wzbogaciły kolekcję Zapachu Papieru. Są to numery 130, 134 i 135 z pierwszej połowy 2010 roku. Jak zwykle skorzystałem z okazji by przyglądnąć się im bliżej i przypomnieć sobie, za co lubiłem twórczość Gulasha i spółki. Ówczesny NEO Plus to kosztujące 9,99 zł pismo 100-stronicowe, zszywane, posiadające lakierowaną okładkę i…
Początek roku spędziłem z archiwalnymi numerami NEO Plus. Z nierozprawiczonego jeszcze pudła wyciągnąłem trzy pisma z drugiej połowy 2009 roku, które po przeglądnięciu i drobnych pracach konserwatorskich trafią do zbiorów Zapachu Papieru. Roboty dużo nie będzie, bo pisma są w dobrym stanie, niewymęczone, niewymiętolone i niepozaginane, widać że poprzedni właściciel dbał o nie. Dlatego z…
Cztery numery NEO Plus z drugiej połowy 2008 roku zasiliły mój stryszek z gazetkami. Tradycyjnie przed umieszczeniem ich w pudełkach obok innych „neonowych” braci, zrobiłem sobie retro prasówkę. Czy pisma i gry sprzed 14 lat zasługują na miano „retro”, oto dobre pytanie. Z jednej strony czytam o grach na PS3/Xbox 360, w które wciąż pogrywam,…
Trzy 17-letnie NEO Plusy z 1 kwartału 2004 roku dodałem do swojej kolekcji. Kolorowe, 84-stronicowe (poza 100-stronicowym numerem styczniowym, który o dziwo był numerem świątecznym) pisemka kuszą okraszonymi nawałem informacji okładkami, czyli czymś dzisiaj niedopuszczalnym. Bo dziś rządzi minimalizm i asceza, niektórym nawet dyskobol przeszkadza (taki żarcik…). Ówczesne NEO Plus wyładowane było informacjami po brzegi,…
Trzy numery NEO Plus (44, 46 i 49) z lat 2002/2003 znalazły się w moich zbiorach. Jak zawsze kartkuję je przed zapuszkowaniem do segregatorów, żeby powspominać stare dzieje. Cóż więc działo się 18 lat temu? Jeśli chodzi o rynek pism konsolowych, NEO Plus dużej konkurencji nie miało. W zasadzie konkurent był tylko jeden – PSX…
Trzy archiwalne numery NEO Plus z lat 2002-2003 dodałem do pudła z napisem… NEO Plus. Przed zapuszkowaniem jak zawsze przewertowałem nowy nabytek, by przypomnieć sobie tamten okres i przenieść się na chwilę w czasie… Wakacyjny numer NEO Plus z 6-7/2002 kusi piękną Millą Jovovich na okładce, co zapowiada recenzję filmu Resident Evil. Recenzent chwali obraz…
Cztery numery NEO Plus dodałem do swojej kolekcji. Są to pisma z lat 2001-2002, a więc czasów, kiedy w świecie konsol kotłowało się nieziemsko. W NEO Plus nr 5/01 mamy sytuację, kiedy na rynku funkcjonują jeszcze cztery konsole: PSX, PlayStation 2, Dreamcast i Nintendo 64. Rządzi niepodzielnie PS2, miażdżąc konkurencję specyfikacją i zalewem tytułów. DC-ek…
Pięć 15-letnich numerów NEO Plus wzbogaciło moją kolekcję. Są to wydania z drugiej połowy 2003 roku, czasów, kiedy wśród konsol stacjonarnych królował tercet PS2/Xbox/GCN, a wśród handheldów GBA. Dreamcast był już martwy, a PSX – prawie martwy. Na topie były gry takie jak Soul Calibur 2, Star Wars: Knights of the Old Republic, Virtua Fighter…
Kilka starych numerów NEO Plus uzupełniło moją bazę czasopism. Kartkując archiwalne egzemplarze z 2000 roku wspominam z przyjemnością tamten okres, kiedy Saturn już odszedł w niebyt, Nintendo 64 zaczynało cienko prząść, a PSX wciąż otrzymywał przyzwoitą ilość tytułów. Dreamcast za to trzymał się bardzo mocno i pretendował na godnego rywala debiutującej właśnie PS2. Tak przynajmniej…
Pięć numerów NEO Plus z lat 2009-2011 zasiliło moją kolekcję. Mam spore braki z tego okresu. Powód jest prosty: w pewnym momencie przestałem kupować pismo Gulasha. Nie chodzi o spadek poziomu, który zawsze uważałem za wysoki. Chodziło raczej o brak świeżości, nowych pomysłów, jakiegoś czynnika uzależniającego. Coś takiego znalazłem w PSX Extreme, którym wcześniej pogardzałem….
