Właśnie nabyłem okazyjnie radziecką grę elektroniczną Ну, погоди!, nazywaną w naszym kraju „Wilkiem i zającem” lub „ruskimi jajkami”. Kiedyś za dzieciaka grałem namiętnie w tą gierkę u kumpla, lecz nigdy nie miałem własnego egzemplarza. Teraz mam i to w niezłym stanie, w pełni działający, niewytarty, z dobrze odbijającymi przyciskami i sprawnym ekranikiem. Jedynie klapka na…
Kolekcję starych „gierek” elektronicznych powiększyłem o Puck Monster, staroć z 1982 roku wydaną przez CGL (Computer Games Limited). Jest to jeden z dwóch klonów Pac-Mana wypuszczonych przez tą firmę. Wersja Pocket jest mniejsza, posiada krzyżak i zaopatrzona jest w ekran LCD. Wersja standardowa, którą kupiłem to duży kawał żółtego plastiku, z gałką sterującą i kolorowym…
Bardzo ładna, stylizowana na zamykany kalkulator gierka elektroniczna LCD trafiła do mojej kolekcji. To Golf Master 2 z 1992 roku angielskiej firmy Systema, pozwalający wcielić się w walącego kijem w gumową piłeczkę gentlemana. Gracz oprócz samej gry ma do dyspozycji kolorową ściągę z mapkami dołków i listę dostępnych kijów. Wszystko wygląda elegancko i stylowo, szkoda…
Wpadły mi w ręce dwie małe gierki elektroniczne z McDonald’sa. Są to strasznie prymitywne tytuły, z miniaturowymi ekranikami LCD, sterowane jednym lub dwoma przyciskami. Bieda na całego, nawet licznika punktów nie ma. Zastanawiałem się, czy nie wywalić ich do śmieci, ale wcześniej zaglądnąłem do netu i… wiecie co, jest tego cała kupa! Fast foodowa kolekcja…
Po oczyszczeniu dodałem do kolekcji handheldów trzeci model z firmy Epoch. Gra ma ekran LCD, pochodzi z 1983 roku i nosi tytuł Tarzan. Na rynku można znaleźć też identyczną wersję pt. Jungle Hero (tytuł zależał od regionu wydania i dystrybutora). Mój egzemplarz został wydany w Europie przez Schuco – niemieckiego producenta zabawek, w szczególności modeli…
Dwie gry przenośne firmy Tiger Electronics dodałem do swojej kolekcji. Pierwsza to Shinobi z 1988 – retro pełna gębą i to w dobrym stanie. Druga to WCW Grudge Match z 1999 roku – już nie taka staroć, choć pewnie niektórych z was nie było wtedy jeszcze świecie. Oba handheldy nie są jakimiś super unikatami –…
Kolekcję konsolek przenośnych wzbogaciłem o dwa egzemplarze firmy Nintendo. Pierwszy to Mario Bros. z 1983 roku – klasyczna, dwuekranikowa, rozkładana gierka z serii Game & Watch. To na razie jedyny z 46 (jeżeli wierzyć netowi) modeli z tej serii w moich zbiorach. Co ciekawe, nabyłem go za naprawdę niewielkie pieniądze, normalnie sprzęt tego typu oferowany…
Nowy nabytek powiększył mój zbiór handheldów. To Toutankhamon (w niektórych wersjach Tutankham) od Bandai Electronics, pierwsza gra tej firmy w mojej kolekcji. Konsolka oryginalna i z pewnością mało „kieszonkowa”, bowiem kształtem przypomina stół do bilarda albo raczej dawną maszynę arcade zwaną table top (z wyświetlaczem na „górze”). Bandai to trzeci na świecie producent zabawek, posiadający…
Kolekcja moich konsolek kieszonkowych wzbogaciła się o Invader from Space japońskiej firmy Epoch. Stwierdzenie „konsolka kieszonkowa” może nie jest zbyt adekwatne, bo to monstrum ma wymiary 20×15 centymetrów, zasilane jest 4 paluszkami i chyba tylko wyrośnięty kangur mógłby to nosić w kieszeni. Co ciekawe, inna gra Epocha w moich zbiorach – Wood Man – jest…
Pierwsza konsola przenośna firmy Elektronika znalazła się w moich zbiorach. Ta radziecka podróbka handheldów Game & Watch była bardzo popularna w krajach bloku wschodniego w latach 80-90-tych. Dziś wciąż bez problemu można je kupić w drugim obiegu, tak więc taki zakup to nic wielkiego. Cieszy mnie jednak niezmiernie, bo przypomina stare dzieje, kiedy zagrywałem się…
Korzystając ze słońca, dokonałem swojego pierwszego odświeżenia starych plastików, których sporo w mojej kolekcji. Na pierwszy ogień poszła konsolka Conic-a Football. Handhelda rozebrałem, przy okazji wadliwy przycisk naprawiłem, plastiki umyłem, po czym zabrałem się za wybielanie. 12% wodę utlenioną w kremie nakładałem równomiernie pędzelkiem i wystawiłem na słońce. Po godzinie starłem krem (zmienił konsystencję na…
Trzeci handheld firmy Gakken wzbogacił moją kolekcję. To Trojan Horse z 1981 roku, niewielka gierka z ekranikiem LCD. Zabawa polega na obronie własnego zamku przed atakiem wrogich wojowników i jednocześnie umożliwienie wejścia do niego sojusznikom. Fale żołnierzy prą na nas zarówno przez fosę, jak i z grzbietu tytułowego konia trojańskiego. Gra obsługiwana jest zaledwie dwoma…
Kupiłem niedawno kieszonkową grę Wood Man (znaną też jako Mr. Wood Man) firmy Epoch. Epoch to japoński producent gier wideo, założony w 1958 roku. Ma na swoim koncie wydaną w 1981 roku stacjonarną konsolę Cassette Vision (raczej lokalna japońska ciekawostka), a także ponad 120 gierek elektronicznych. Jest co zbierać. Wielkościowo Wood Man jest malutki –…
Zrobiłem kolejny upgrade zakładki o autorze o niedawno nabytą konsolkę kieszonkową Frogger firmy Gakken. Na obudowie mojego egzemplarza (z 1983 roku) nie ma logo Gakkena, tylko niemieckiego dystrybutora – Lindy (firma z polskimi korzeniami!). To japońskie cudo trudno nawet nazwać handheldem, bo jest wielkie (25 cm długości), prądożerne (4 baterie R10!) i na pewno nie…
Uzupełniłem podstronę o autorze o dodanie nowej zdobyczy – grę elektroniczną Football firmy Conic. Conic to producent z Hong-Kongu, który na przełomie lat 70-80 XX wieku wypuścił serię handheldów, z których większość to gierki oparte na diodach LED. Również mój egzemplarz wykorzystuje tą technologię, dlatego datuję go na jakiś 1979 rok. Gra jest wciąż sprawna…
