Data pierwszego/ostatniego numeru:
kwiecień 1986 / lipiec-grudzień 1990
Ilość numerów: 52
50 - numery zwykłe
2 - numery specjalne
Nakład:
150 000 - 200 000 egz. (1986)
150 000 - 200 000 egz. (1987)
115 000 - 200 000 egz. (1988)
80 000 - 110 000 egz. (1989)
b/d (1990)
Liczba stron:
48 (1986)
48 - 56 (1987)
56 - 64 (1988)
64 (1989)
48 - 64 (1990)
Wydawca:
Krajowe Wydawnictwo Czasopism RSW "Prasa-Książka-Ruch" - Warszawa (1986-1988)
Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW "Prasa-Książka-Ruch" - Warszawa (1988-1990)
Adres redakcji:
ul. Mokotowska 48, 00-543 Warszawa (1986-1987)
ul. Koszykowa 6A, 00-564 Warszawa (1988-1990)
Indeks:
36-345
ISSN:
0860-2541 - nr 04/86
0860-2514 - od nr 05/86
Format:
206x293 mm - nr 4/86-7/86
220x300 mm - nr 8/86-9/89
Redaktor naczelny:
Marek Młynarski (1986-1990)
Redaktorzy/współpracownicy (piszący o grach):
| Paweł Arek Zbigniew Blewoński Marek Car Grzegorz Czapkiewicz Jerzy S. Czarnecki Grzegorz Eider Mieczysław Grudziński Jarosław Karbowiak Krzysztof Leski Władysław Majewski Krzysztof Matey Tomasz Mazur |
Jarosław Młodzki Wojciech Olejniczak Sergiusz Piotrowski Jerzy Pusiak Leszek Rudak Wojciech Setlak Jarosław Świerczewski Marcin Topolewski Darosław J. Toruń Andrzej Urbankowski Przemysław Wnuk Szczepan Woronowicz |
Charakterystyczne rubryki: Rozkosze łamania palców, Poke n,∞, Klub Mistrzów Komputera, Na cenzurowanym, PC Klan, Komputer i ∞
Inne wyróżniki: napis na okładce: popularny miesięcznik informatyczny
Komputer - jedno z pierwszych polskich czasopism o tematyce komputerowej, wydawane w latach 1986-1990. Autorami koncepcji magazynu
byli wcześniejsi twórcy Bajtka - Marek Młynarski i Władysław Majewski. Zimą 1985 roku opuścili oni Bajtka
tuż po decyzji o uczynieniu go stałym dodatkiem do "Sztandaru Młodych".
Po kilku miesiącach starań otrzymali zgodę na nowy tytuł. W kwietniu
1986 roku pierwszy numer miesięcznika Komputer
pojawił się w kioskach. Za główny cel redakcja obrała sobie "szerzenie
kultury informatycznej wśród dojrzałych czytelników", adresując pismo
raczej do starszych, zaawansowanych użytkowników ("...nauczycieli
informatyki, instruktorów klubów komputerowych, operatorów sprzętu i
systemów informatycznych, polityków itp."). Debiut pisma okazał się
sukcesem, a 150-tysięczny nakład rozszedł się w mgnieniu oka. W efekcie
jeszcze jesienią 1986 roku podjęto decyzję o zwiększeniu nakładu do 200
tysięcy egzemplarzy.
Komputer od początku stawiał na
profesjonalne zastosowania komputerów tak w pracy, jak i w domu. Stało
się to w szczególności widoczne od 1988 roku, kiedy powstały działy
wprost nazwane "komputer w pracy" i "komputer w domu". Promowano
maszyny klasy IBM PC, a także Atari ST ("STragan"). Pozostałe
mikrokomputery 8- i 16-bitowe gościły na łamach magazynu, niemniej
zajmowano się nimi głównie pod kątem "poważniejszych" zastosowań.
Zawartość czasopisma obejmowała najczęściej opisy programów użytkowych
("PC klan"), publicystykę ("Co w kościach strzyka") i recenzje sprzętu
komputerowego ("Na cenzurowanym"). Charakterystyczną rubryką Komputera
był "Input-Output" - dział będący platformą komunikacji z
czytelnikami. W jego ramach na uwagę zasługiwał cykl "KMK - Klub
Mistrzów Komputerowych", skupiający uzdolnionych programistów. Pod patronatem Komputera Krajowe Wydawnictwo Czasopism
wydawało również na kasetach magnetofonowych programy edukacyjne, logiczne i użytkowe dla ZX Spectrum. Redakcja koordynowała ponadto stworzenie
Katalogu Firm Komputerowych - pierwszej dyskietkowej bazy danych o firmach komputerowych działających na polskim rynku.
Mimo, iż grupą docelową Komputera nie byli z pewnością miłośnicy gier, część magazynu poświęcono jednak elektronicznej rozrywce. Rubryka
"Rozkosze łamania palców" zawierała opisy tytułów (obszerniejsze niż w Bajtku),
mapki (najczęściej reprodukcje z zachodnich pism, np. "Crash-a"), a
także ułatwienia do gier (cykl "Poke n,∞"). W początkowym okresie
rubryka zajmowała po kilka stron każdego numeru, z czasem jednak jej
rola zmalała. Obszerne opisy i mapki zniknęły, a jedynie "Poke n,∞",
redagowany przez Grzegorza Czapkiewicza, ukazywał się regularnie. Słabą
aktywność na poletku gier redakcja częściowo zrekompensowała wydając w
grudniu 1987 roku Komputer - Dodatek Specjalny: 44 gry na Atari,
który, obok "bajtkowych" dodatków, był pierwszym magazynem poświęconym
całkowicie grom. Należy pamiętać, że w tamtym okresie 8-bitowe Atari
(za sprawą sprzedaży w Pewexie, Baltonie i na giełdzie) było
najpopularniejszym mikrokomputerem w Polsce. Szkoda więc, że inicjatywa
redakcji zakończyła się na jednym numerze.
Rok 1989 przyniósł przemiany ustrojowe, a wraz z nimi kryzys na rynku
papieru. Rok później rozpoczęto likwidację RSW "Prasa-Książka-Ruch".
Czynniki te dramatycznie wpłynęły na funkcjonowanie pisma. Kolejne
numery Komputera
albo ukazywały się z dużym opóźnieniem, albo nie ukazywały się w ogóle,
ewentualnie łączono je kilka w jeden. W 1989 roku wydano dziesięć
numerów (a tak naprawdę dziewięć, bo numer październikowy pojawił się
na początku następnego roku), w 1990 - tylko pięć. Ostatni,
jubileuszowy, 50-ty numer Komputera
to prawdziwe kuriozum, wydane jako półrocznik (lipiec-grudzień 1990).
Wewnątrz zamieszczono informację o przewidywanej zmianie wydawcy i
planach na przyszłość. W rzeczywistości oznaczało to zawieszenie
działalności periodyku. Wkrótce Komputer został kupiony przez IDG Polska za 200 mln zł, by w kwietniu 1992 wystartować pod kuratelą nowego wydawcy jako
PC World Komputer. Częściowo nowy skład,
pełny kolor, grubsza okładka - to, mimo kontynuowania starej numeracji
było całkiem nowe pismo. Nie ukrywali tego sami autorzy: "[...] Nie
chcemy robić drugi raz tego samego. Czasy się zmieniły i trzeba szukać
nowych pomysłów." - mówił Marek Młynarski. Tym samym rozdział pt. Komputer został zakończony.
W jednym z wywiadów Marek Młynarski wspominał o pośpiechu przy składaniu pierwszego numeru Komputera, który był tak wielki,
że nie zauważono błędu w podtytule na pierwszej stronie. Zamiast "popularny miesięcznik informatyczny" pojawiło się "popularny miesięcznik informacyjny".
Niestety, wpadka została wychwycona już po ukazaniu się czasopisma w
kioskach. Nie przeszkodziło mu to rzecz jasna w odniesieniu wielkiego
sukcesu, a drugi numer miał już podtytuł taki, jak pierwotnie zakładano.
Polska edycja Komputera nie była jedyną. W ZSRR wydawano również wersję rosyjskojęzyczną, za którą odpowiadali m.in. Marek Car, Andrzej
Popławski i Halina Madejczyk-Car. Radziecki Komputer był kwartalnikiem o nakładzie 100 000 egz., co czyniło go największym pismem
komputerowym na tamtym rynku. Kosztował 1,5 rubla. Teksty do niego pisali radzieccy autorzy, zawierał także częściowo przedruki z edycji polskiej. Ostatni
numer ukazał się w 1991 roku.
